Atlantis – Lichtbericht

Sinds ik op mijn bewustwordingspad ben gestapt heeft Atlantis een grote rol gespeeld in mijn leven. Ik mocht met mijn energie meewerken aan het terugkeren van deze energie op aarde en het verwerken van mijn traumastukken die mijn ziel hier heeft opgedaan.

Ik heb in mijn praktijk vele mensen ontvangen die puzzelstukken bij zich hadden over wat er in Atlantis is gebeurt, dit vaak door het transformeren van een traumatische ervaring. Ook hoor, lees en voel ik dat er wereldwijd vele zielen zijn (waarvan ik er een van ben) die al jarig bezig zijn met bewustwording en trauma verwerking van wat er is gebeurd in Atlantis toen het licht werd gebroken.

Pas mocht ik iemand in mijn praktijk ontvangen met een specifieke vraag. Op zoek naar het antwoord belandden we in Atlantis. Voor mij voelt het verhaal wat hier naar boven kwam als bevestiging dat al het werk met betrekking tot bewustwording en traumaverwerking dat we de afgelopen jaren met z’n allen hebben gedaan niet voor niks is gebeurt en dat de balans van licht en donker doorgeslagen is naar het licht!

Daarom wil ik dit graag met jullie delen: Het beeld wat we zien in een jonge jongen, in de bloei van zijn leven. Hij staat voor ons, gebroken met veel verdriet, berouw en schuldgevoel. Dit is niet zoals hij het wilde maar hij had geen keuze. Als ik vraag waarom hij geen keuze had zegt hij dat hij anders zou sterven, en dat was niet wat hij wilde! Hij voelde zich gedwongen om zijn toestemming te geven aan het duister om zijn energie te gebruiken. De energie die nodig is om de spiegel van het licht te breken.

De tijd is Atlantis. Naast hem staan veel jongens net als hij. Als een soort film kijken we naar hoe het tafereel zich heeft afgespeeld. Het duister laat zich zien als een enorme zwarte wolk. In mijn beleving zie ik ook een gezicht in deze wolk. Uit deze wolk komen er zwarte slierten of tentakels die zich vasthaken aan deze jongens. Vervolgens worden deze jongens een tool van geweld en misbruik en macht om als een mokerhamer de spiegel van licht te breken en het duister in het leven van vele mensen te brengen.

Dit is geen fijn tafereel en we worden er een beetje misselijk van. De jongen wordt steeds kleiner en wil dit stuk niet aankijken. Hij wil zijn verantwoordelijkheid hiervoor niet accepteren, voor zijn gevoel is hij ook een slachtoffer omdat hij voelde dat hij geen keuze had.

We vragen hem of hij alle mensen die hij heeft geraakt met het duister in hem voor zich neer wil zetten, ook nodigen we alle mensen uit die horen bij de andere jongens. Meteen geven vele zielen gehoor en er verzamelt zich een mega grote groep zielen voor deze jongens. Stel je je maar dit beeld voor: Een enorme zwarte wolk met daarvoor een lange rij jonge jongens die aangehaakt zijn met tentakels uit deze wolk. Daarvoor een enorme groep zielen die allemaal wit licht uitstralen.

De jongen heeft moeite om deze groep aan te kijken. Hij kan zich niet voorstellen hoe deze zielen hem ooit zouden kunnen vergeven voor wat hij heeft gedaan. Hij kan het zichzelf niet eens vergeven.
Dan spreekt er iemand in de groep. Zij vraagt de jongen om op te kijken. Om te kijken naar alle zielen die voor hem staan. Als hij kijkt ziet hij dat er in de hele groep niemand is die met verwijt naar hem kijkt. Ze stralen allemaal liefde en licht uit, ook naar hem! Hij begrijpt het niet.

De priesteres legt uit: onbewust hebben wij als ziel allemaal toestemming gegeven om mee te werken aan het ontstaan van deze tijdlijn van dualiteit. Wij, die de rol van slachtoffer in dit verhaal hebben gedragen hebben het trauma wat wij als ziel hebben opgedaan verwerkt, hier zijn we als groep en individu al vele jaren mee bezig. Wij begrijpen wat er is gebeurd en dat iedereen hier zijn eigen rol in heeft gespeeld. Wij hebben degenen die de andere kant hebben gekozen al vergeven voor hun rol. Er valt niks te vergeven omdat dat al is gebeurd. De enige die jij nog mag vergeven is jezelf. Voor de keuze die jouw ziel heeft gemaakt. Voor de rol die jij hebt gespeeld. Kun jij dat?

De jongen is erg verbaasd hierover maar voelt hierop een JA. Meteen voelt hij dat de energie die hij vasthield door het schuldgevoel uit hem stroomt en de grip van het duister achter hem verandert. Minder wordt. De priesteres vraagt hem of hij zich om kan draaien. Op het moment dat hij zich omdraait voelt hij dat de tentakels van het donker loslaten.

Hij voelt nu de groep van licht achter zich. De priesteres vertelt hem dat hij zich nu mag verbinden met het licht achter hem als hij dat wil en als dat goed voelt. Weer voelt hij een JA en meteen stroomt het licht wat achter hem staat zijn systeem binnen. Hij voelt zich weer sterk en energiek worden. Hij voelt dat hij weer kan verbinden met de Bron. Hij voelt dat hij zijn eigen keuzes mag en kan maken. Hij voelt zich vrij.

Hij kijkt het donker aan en zegt: “Ik trek alle toestemming in die ik aan jou (het donker) heb gegeven, bewust of onbewust. Ik neem de macht over mezelf terug. Alle contracten worden ontbonden omdat ik weer vrije wil heb!”

Hierop heeft het donker geen andere keuze dan zich terug te trekken, het wordt kleiner en heeft geen grip meer. We nodigen vervolgens alle jongens uit hetzelfde te doen waarop het donker steeds kleiner wordt. Het licht in iedere jongen is ontwaakt en de verbinding met de Bron van Al wat Is weer herstelt!

Mijn client voelt zich lichter en vrijer, alsof er een zware last van haar schouders is gevallen. Door de stukken in jezelf op te sporen en transformeren ga je jezelf niet alleen beter voelen, je helpt het hele collectief. Het duister krijgt steeds minder grip krijgt en verbinding met de Bron wordt steeds meer herstelt.

Jouw verantwoordelijkheid hierin is dus alleen je eigen stukken aan te kijken en te transformeren. Dat wat je voor jezelf doet is ook helend voor de rest! Samen komen we er wel!